Pierwsze wpisy w szkolnej kronice datowane są na rok 1896 i co bardzo ciekawe, wpisy te kronikarz sporządził w języku niemieckim. Był to czas, kiedy Polska była pod zaborami, a Kębłowo historycznie należało do zaboru pruskiego i nosiło niemiecką nazwę Kamlau. Wpisy w języku polskim pojawiają się w roku szkolnym 1920/1921, czyli dokładnie 100 lat temu. Kronikarz wspomina o pożarze we wsi oraz o niezwykle mroźnej zimie. Można wnioskować, że kroniki nie służyły do opisywania tylko szkolnych wydarzeń, ale także to uwiecznienia momentów, które były istotne dla całej wsi Kębłowo.
Z kronik wiemy jednak, że historia naszej szkoły sięga roku 1840, aczkolwiek nie posiadamy dużej wiedzy o tamtych czasach. Kronikarz wspomina, że „stara szkoła została wybudowana mniej więcej w czasie, kiedy majątek Kębłowo został podzielony na folwarki, a mianowicie około roku 1840 (dokładnych danych nie można zebrać).” Z innych źródeł wiemy, że w ówczesnym budynku znajdowała się jedna izba lekcyjna oraz mieszkanie dla kierownika szkoły.
2 września 1890 roku w Kębłowie miało miejsce uroczyste rozpoczęcie roku szkolnego dla okolicznych szkół: Luzina, Strzebielina, Gościcina oraz Góry Pomorskiej.
W latach późniejszych konieczna była rozbudowa szkoły (ze względu na zwiększającą się ilość mieszkańców Kębłowa) i dlatego powstał nowy budynek, o którym kronikarz pisze: „nowa szkoła ma dwie sale lekcyjne, kancelarię i mieszkanie nauczycielskie. Od roku 1936 odbywała się więc nauka w trzech salach [dwóch budynkach] i zatrudnionych było dwóch nauczycieli”. Nowy budynek powstał w odległości 200 metrów od starego, na górze, prawie w środku wsi. Inwestycja ta była możliwa dzięki finansowemu poparciu Towarzystwa Popierania Budowy Publicznych Szkół Powszechnych.
Ogromną ciekawostką jest wzmianka o zamku, który mieścił się w Kębłowie. W kronice można przeczytać, że „około roku 1900 została część zamku spalona, pozostało tylko jedno skrzydło, a późniejsi właściciele nie odbudowali go już […]”. Mowa o Pałacu w Charwatyni, wzniesionym w latach 1855-1856. Do Pałacu tego przeniósł się, z dworu w Kębłowie, starosta wejherowski Ludwig von Platen.
1 września 1939 roku wybuchła II wojna światowa i już następnego dnia Kębłowo zostało zajęte przez niemieckie wojsko. Polskie szkoły były przekształcone w szkoły niemieckie (Volkschule), których głównym zadaniem była nauka języka niemieckiego i niszczenie polskości u młodych pokoleń. Taki sam los spotkał szkołę w Kębłowie. Jej nowy kierownik, Hubert Ostenkiter na szczęście nie należał do partii hitlerowskiej i dzięki temu dzieci w szkole mogły cieszyć się dużą swobodą. Niestety w roku 1942 w szkole pojawia się nauczycielka, która była wierna hitlerowskim ideałom.
11 marca 1945 roku Kębłowo zostało wyzwolone przez wojsko sowieckie, które zajęło budynek szkoły. Lekcje w szkole mogły rozpocząć się ponownie dopiero 15 kwietnia. Szkoła była niestety w bardzo złym stanie. Brakowało właściwie wszystkiego, począwszy od ławek, krzeseł, tablic a kończąc na podręcznikach. W tych ciężkich warunkach szkołą kierował pan Leon Kminkowski i wspomagała go nauczycielka — pani Helena Grzenia.
Również w 1945 r. część lekcji została przeniesiona do dworu, w którym niegdyś mieszkał Ludwig von Platen, zanim przeprowadził się do Pałacu w Charwatyni.
Stary dwór Ludwiga von Platen, w którym znajdowała się w późniejszym czasie jedna szkolna izba
Od roku 1949 szkoła była doposażana dzięki różnym instytucjom, m.in. dzięki Zakładowi Przemysłu Drzewnego nr 4 z Gościcina (szkoła otrzymała 36 stolików, 60 krzeseł oraz tablicę szkolną), Stoczni Gdyńskiej (szkoła wzbogaciła się o pierwszy w regionie czterolampowy radioaparat) i Powiatowemu Zarządowi Spółdzielni Chłopskiej z Wejherowa (ofiarowano naszej szkole 154 książki).
W wakacje 1952 roku wszystkie sale szkolne zostały odnowione, a kapitalny remont rozpoczął się w 1957 roku. Niestety prace wykonawców pozostawiały wiele do życzenia i efekt nie był zadowalający. Kolejny remont miał miejsce w 1967 roku.
W latach 60. szkoła liczyła już osiem klas. W 1964 roku ówczesny kierownik szkoły — pani Helena Grzenia wystąpiła do władz z wnioskiem o budowę nowej szkoły. Plan rozbudowy zrealizowano po 7 latach. Projekt przewidywał szkołę przeznaczoną dla 180 uczniów, a w chwili ukończenia prac w szkole uczyło się już 197 dzieci. Nową szkołę oddano do użytku 1 września 1972 roku. Miała ona pięć sal lekcyjnych, dwie klasopracownie z zapleczem technicznym, świetlicę, kuchnię z zapleczem, pokój nauczycielski, gabinet kierownika szkoły, bibliotekę, sanitariaty i dwa mieszkania. W tym czasie dyrektorem szkoły był już Wacław Bujak.
W 1995 roku dyrektor szkoły — pani mgr inż. Halina Stankowska na zorganizowanym zebraniu rad sołeckich wsi należących do obwodu szkoły powołała Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły i Budowy Sali Gimnastycznej. Do 2001 roku zgromadzono 30 tysięcy złotych.
W czerwcu 1997 roku Rada Gminy Luzino podjęła uchwałę o rozbudowaniu szkoły i budowie sali gimnastycznej. Budowę rozpoczęto wiosną 2000 roku. Uroczyste oddanie obiektu do użytku nastąpiło 16 września 2005 roku. W nowym szkolnym budynku mieściły się: sala gimnastyczna, dwie sale lekcyjne, sanitariaty i szatnia.
16 czerwca 2000 roku dyrektor szkoły mgr Teresa Koszałka wystąpiła z wnioskiem do Rady Pedagogicznej o nadanie szkole imienia Jana Pawła II. Wniosek ten został przyjęty jednomyślnie. 28 sierpnia Rada Pedagogiczna ustaliła harmonogram prac związanych z nadaniem imienia szkole i rozpoczęto proces przygotowywania całej społeczności szkolnej do tego wielkiego wydarzenia. Od października do czerwca roku szkolnego 2000/2001 nauczyciele przybliżali uczniom postać przyszłego Patrona szkoły.
15 lutego 2001 roku Rada Pedagogiczna, Samorząd Uczniowski oraz Komitet Rodzicielski wystąpili do Gminy Luzino z wnioskiem o nadanie szkole imienia Jana Pawła II. Już 23 marca Rada Gminy w Luzinie podjęła stosowną ustawę. W tym samym czasie skierowano prośbę do Ojca Świętego o błogosławieństwo szkolnej inicjatywy. Odpowiedź z Watykanu wraz z Apostolskim Błogosławieństwem przesłano do naszej szkoły 2 czerwca 2001 r.
20 września 2001 roku odbyła się uroczystość nadania Szkole Podstawowej w Kębłowie imienia Jana Pawła II. W uroczystościach wzięło udział wielu znamienitych gości, m.in.: Jego Ekscelencja Tadeusz Gocłowski, księża proboszczowie sąsiednich parafii, wiceminister Edukacji Narodowej Wojciech Książek, kurator województwa pomorskiego Andrzej Jachnik, poseł Ziemi Wejherowskiej Jerzy Budnik, przedstawiciele władz powiatowych Gabriela Lisius i Eugeniusz Gajewski, wójt Gminy Luzino Jarosław Wejer, przewodniczący Rady Gminy Teofil Sirocki, radni Gminy Luzino, dyrektorzy placówek oświatowych, byli dyrektorzy i pracownicy szkoły, sołtysi okolicznych wsi, poczty sztandarowe szkół Gminy Luzino oraz zaprzyjaźnionej szkoły z Łebna, której patronem jest także Jan Paweł II, oraz Ochotnicza Straż Pożarna z Luzina. Na pamiątkę tego dnia odsłonięto tablicę i wręczono szkole jej sztandar.
W kolejnych latach trwa nadal intensywna rozbudowa szkoły. 24 października 2012 r. zakończono budowę nowej części szkoły-łącznika między salą gimnastyczną a starą częścią budynku.
Kierownicy/Dyrektorzy Szkoły Podstawowej im. Jana Pawła II:
| 1924 – 1936 | Barlikowski |
| 1936 – 31 sierpnia 1939 | Leon Kminkowski |
| 1939 – 1945 | Hubert Ostenkiter |
| 15 kwietnia 1945 – 31 sierpnia 1945 | Leon Kminkowski |
| 1 września 1945 – 31 sierpnia 1968 | Helena Grzenia |
| 1 września 1968 – 31 sierpnia 1970 | Leszek Grzenia |
| 1 września 1970 – 31 stycznia 1983 | Wacław Bujak |
| 1 lutego 1983 – 14 sierpnia 1986 | Andrzej Cichocki |
| 15 sierpnia 1986 – 31 sierpnia 1999 | Halina Stankowska |
| 1 września 1999 – 28 lutego 2018 | Teresa Koszałka |
| od 1 marca 2018 – aktualnie | Renata Grzenia |
Źródła:
1. Kroniki szkolne,
2. Klotzke Zbigniew, Bedeker Luziński, Luzino 2004.
3. Klotzke Zbigniew, Kębłowo. Wieś i parafia, Luzino 2006.
Tworzymy dalszą część historii
Obecnie w naszej szkole uczy się 541 dzieci (dane z marca 2020 roku). Mamy osiem oddziałów przedszkolnych oraz dwadzieścia oddziałów I-VI. Już od roku szkolnego 2021/2022, zgodnie z planem Gminy Luzino, w naszej szkole pojawią się dzieci klas siódmych, a rok później: ósmych. Zatrudnionych jest 44 nauczycieli.
Od kilku lat nasza szkoła zajmuje czołowe miejsca w województwie w ogólnopolskim konkursie „Dziś oszczędzam w SKO, jutro w PKO”. Natomiast na szczeblu gminy jesteśmy organizatorami Gminnego Turnieju Ekonomicznego. Nasza placówka współpracuje ściśle ze środowiskiem lokalnym w akcjach: „Sprzątanie Świata”, paczka świąteczna czy charytatywne zbieranie nakrętek. Nasi uczniowie są laureatami różnych konkursów na szczeblu gminy, powiatu i województwa, aktywnie realizują projekty edukacyjne oraz zajmują czołowe miejsca w zawodach sportowych. Jesteśmy szkołą, która aktywnie propaguje charyzmatyczne życie i osiągnięcia Karola Wojtyły. Zainicjowaliśmy Dekanalny Konkurs o Janie Pawle II, który odbywa się w dwóch kategoriach (klasy I-III oraz klasy IV-VIII). Jesteśmy także organizatorem Gminnego Konkursu z Języka Angielskiego.
Należymy do Rodziny Szkół Jana Pawła II. W związku z tym braliśmy udział w uroczystościach z okazji 85. urodzin Papieża w Wadowicach, Gdzie otrzymaliśmy Dąb Pamięci. „Wadowicki Dąb Pamięci Ojca Świętego Jana Pawła II” posadzony został przed budynkiem szkoły. Historia Dębów Pamięci narodziła się 18 maja 2005 r., w dniu 85. urodzin Karola Wojtyły.
Na wadowickim rynku spotkało się wówczas pięć tysięcy uczniów szkół noszących imię Jana Pawła II. Także nasza szkoła uczestniczyła w tym spotkaniu. Otrzymaliśmy zaproszenie z Bazyliki Ofiarowania NMP w Wadowicach. Było to Ogólnopolskie spotkanie Rodziny Szkół im. Jana Pawła pod patronatem J. E. Ks. Kardynała Franciszka Macharskiego, przewodniczącego Mszy św. odprawionej w tym samym miejscu, w którym Papież koronował wadowicką Madonnę, Matkę Bożą Nieustającej Pomocy. Tego dnia burmistrz Wadowic — Ewa Filipiak, przygotowała specjalny prezent dla uczestników. Każda ze szkół otrzymała z rąk ks. Kardynała oraz władz Wadowic „Dąb Pamięci Jana Pawła II”. Dęby to drzewa szczególne, mają bowiem być żywym pomnikiem czasów, gdy po ziemi chodził Papież Polak. Mają przypominać o wartościach, które głosił. Wraz z drzewkiem wręczony został nam certyfikat, który zawiera numer drzewka i życzenie: „Dąb ten niech będzie świadkiem i symbolem pielęgnowania oraz propagowania przez waszą społeczność wartości wynikających z nauczania naszego rodaka Jana Pawła II.” Oprócz tego, że nasza szkoła ma wspaniałego Patrona, to obok niej od pory lat rośnie cudowny Dąb — łączy uczniów, ich rodziców, nauczycieli i całą społeczność szkolną z Ojcem Świętym.